Het Zomerpaleis

Pfoe, vandaag hebben we het Zomerpaleis bekeken, en daar hadden we ook zomerse temperaturen bij. Het was erg warm vandaag, en ik was blij dat ik ook 2 flesjes drinken bij me had. In het zomerpaleis zelf stonden natuurlijk ook een heleboel kraampjes en winkeltjes waar je drinken kon kopen, maar het eerste flesje ging in de metro al leeg. Ik was natuurlijk de enige van de 5 die er aan gedacht had water mee te nemen, dus dan gaat het hard.

Wanneer je aan het zomerpaleis denkt, denk je natuurlijk aan een groot gebouw wat er zeer imposant uit ziet. Dat zal vast wel zo zijn, maar aan het eigenlijke paleis zijn we niet eens toegekomen! Er zit namelijk een park omheen met een meer wat zo'n beetje 1,5 tot 2x zo groot is als het Geestmerambacht, het natuurgebied vlak bij Broek op Langedijk waar Stefan woont. We hebben wel een heleboel gezien, en ondanks de hoge temperaturen was er ook niet zo veel smog. Dat is in Beijing echt een groot probleem, de waarden die gemeten worden zijn op een slechte dag zo'n 15x hoger dan het maximum wat voor de gezondheid wordt aangeraden. In Beijing wonen staat zo'n beetje gelijk aan een pakje sigaretten per dag roken. Niet zo vreemd dat je vaak mensen met mondkapjes ziet lopen of fietsen dus.

In het park hebben we natuurlijk een heleboel foto's gemaakt, vooral door Nanne. En er zijn ook een heleboel foto's van ons gemaakt, vooral van Anneke. Direct bij de ingang werd ze ook aangesproken door een oudere Tibetaanse vrouw of ze met haar op de foto mocht, dat zag er echt grappig uit! Klein vrouwtje in Tibetaanse klederdracht naast Anneke. Ze had zelf ook bijzonder lange (grijze) vlechten, ik denk dat die wel tot aan haar knieen reikten. Ook stond ik bij de toiletten met Mark op de rest te wachten toen er een mannetje heel opvallend onopvallend probeerde te zijn met zijn mobiel. Natuurlijk trok dat rare gedrag direct mijn aandacht, en zag ik hem heel nonchalant onze kant op lopen, waarna ik het typische Samsung-geluid hoorde van een foto die gemaakt wordt en hij snel omdraaide en weer wegliep. Heel subtiel. Volgende keer kan ie maar beter eerst zijn mobiel op stil zetten voor hij weer onopvallend probeert te doen denk ik, maar misschien helpt dat m niet zo veel. Dingen die wij zelf veel op de foto gezet hebben is de omgeving en de gebouwen die er stonden. Er waren een heleboel mooi beschilderde tempeltjes, waar ook vaak boeddha beelden binnen stonden. Een aantal daarvan waren net gerenoveerd of waren ze aan het renoveren zelfs, met een nieuw laagje verf. Van de eenvoudige schilderingen en houtsnijwerk is dat niet zo moeilijk natuurlijk, maar er zijn ook een heleboel (buiten)schilderingen die veel detailwerk bevatten. Daar heb je echt een kunstenaar nodig om het te kunnen herstellen. Andere gebouwen waren helaas meer vervallen, dus hopelijk komen deze ook nog aan de beurt.

Onderweg terug was het alleen net spitsuur in de metro. We stapten zo'n beetje aan het begin van de lijn in dus we hadden geluk dat we meteen konden gaan zitten, want we moesten er 17 stops later midden in het centrum uit. En tegen die tijd zaten we als haringen in een blik op elkaar gepakt. Niet de fijnste ervaring die ik gehad heb in ieder geval. De metro van Beijng is een van de drukste van de wereld, en dat was ook te merken. Het is ook niet alsof je er lang op moet wachten, in de spits gaan de metro's op sommige stukken om de 1,5 minuut. Maar we zijn in ieder geval weer veilig aangekomen in het hotel. Morgen gaan we waarschijnlijk naar de Verboden Stad (en ja we mogen er komen, ik hoor al verscheidene mensen het zeggen in mijn hoofd).